Deutsches Wörterbuch von Jacob Grimm und Wilhelm Grimm (¹DWB)
Es wurden mehrere Einträge zu Ihrer Abfrage gefunden:
kachel, m.
kachel, m.
eiszapfen, s. kegel 9.
Fundstelle
Deutsches Wörterbuch von Jacob und Wilhelm Grimm. Lfg. 1 (1864), Bd. V (1873), Sp. 10, Z. 78.
kachel
kachel,
baumwanze, s. gachel.
Fundstelle
Deutsches Wörterbuch von Jacob und Wilhelm Grimm. Lfg. 1 (1864), Bd. V (1873), Sp. 11, Z. 1.
kachel, f.
kachel, f.
irdenes gefäsz, geschirr, kachlen pl. vasa figulina 239ᵇ; ahd. chachala testula, cacabus, mhd. kachele, kachel; im voc. th. 1482 kachel piropus (s. 6), cacubus p 8ᵃ, auch kachel pantrum das. (s. 7). nl. kacchel und kaeckel Kilian, vas figulinum, later, testa, cacabus, jetzt kagchel, kaggel f.
1)
in der küche u. ä., bei Alberus im dict. gleich dopf: in einen irdenen hafen oder in die kacheln (vulg. cacabum). hs. bibelübers. 1 Sam. 2, 14 bei ebenso in der Nürnb. bibel 1483 2 chron. 35, 13, bei Luther töpfe; so dein herz nit vor vor gott stat, so stat es in den häfen, kuchen und kachlen, in den krausen, kennlin und fleschen. irrig schaf H 2ᵃ; sie solte irem man ein kachel aus dem ofen in der stubn schicken. wendunm. 341ᵃ. backkachel zum kastanienbraten bei Melander jocos. (s. u. entgänzen). sprichw. von einer anmaszung: hie leret das ei das hun und kachel den töpfer. 6, 90ᵇ; wenn die kachel den töpfer leeren wolte, tischr. 17ᵃ, nach Röm. 9, 20, wie bei Brant:
wo freilich schon die brunzkachel gemeint sein möchte, entsprechend dem vas in contumeliam der vulgata. Vom pflanzentopf, blumenasch: nimm (um es zu pflanzen) körb oder gartenkachlen und thu gerädne (gesiebte) erden mit mist vermischt darein. feldbau Straszb. 1545 104; wann es dann im tag warm ist ... so setz die kachlen oder körb an die sonnen. 104ᵇ; man solt die rauten in irdine kachlen pflanzen und soll kein weib darzu lassen kummen dieweil sie in irer krankheit ist. 107ᵇ. Eigen 'ein kachel einsetzen' emereri favorem Schönsleder, Denzler, sich bei einem in gunst setzen; dagegen einem eine böse kachel einsetzen ihn anschwärzen, verleumden: (die höflinge) setzten aus böswilligem gemüt Senece dem theuren man bös kacheln ein (beim Nero), das er geizig (habgierig) were ... und gern selbs könig were. Germ. chron. (1538) 19ᵇ, vgl.'es einem kochen' so. Noch schweiz. kachel, kachle, becken, schüssel von thon, bes. dim. kacheli, z. b. von der kaffeetasse, genauer der obertasse; auch bair. a kachl bier, kaffee, kachl voll suppen, und jedes geschirr, doch 'im scherz oder spott' (wegen bed. 2) 2, 277; kärnt. z. b. schmalzkachel (masc.); schwäb. stollkachel kochtopf mit füszen. s. auch kächelein, kachelmus, kacheln.
ein hafner usz eim erdklotz macht
ein erlich gschirr, sunst vil veracht,
als kachlen, häfen, wasserkruͤg,
do man in bösz und guͦtes tuͤg.
die kachel spricht nit wider in:
ich solt ein kruͦg, ein hafen sin.
narr. 57, 35,
2)
brunzkachel, kammerkachel u. ä., schon im 15. jh. unter kachel allein verstanden (wie heute topf):
von einem arzte; ein herr musz in seinem hause auch schmeisz-(s. 1, 1584) und brinkkacheln haben. tischr. 28ᵃ; die kachel unter dem bette. rollw. 103;
folgends (nach dem studieren) seicht er ein grosze kachel voll und setzt sich zu tisch. Garg. 162ᵇ (302); einen ganzen kober voll gläser aussaufen oder in mangelung der gefäszer aus kacheln, töpfen, pissbötten, aus hüten und schuhen saufen. hasenjagt 1629 s. 60. kachel nur als brunzkachel bei Rädlein; noch in der Wetterau, Baiern und anderwärts.
das ir die kacheln (sg.) vor beleckt.
fastn. sp. 1059, 17,
so du ein kachel oder kübel
under die taffel setzt so frei,
dasz welchem da von nöten sei,
der mag die blas drinn leren ausz.
grob. Q 4ᵃ;
3)
obscön vom weibe, bes. von alten weibern, brunzkachel (vgl. d.) anus putida et sordida 1, 820, eine alte kachel 913; meine alte kachel starb in kindesnöten. erzn. 83, so noch als kraftwort in Posen ( 108) u. a. schon im 16. jh., doch keineswegs von alten: Fischart, von Gargantuas kleidung redend, über seinen latz, dann so lang, weit und breit er war, so wol war er von innen proviandiert ... oho, er dorft nicht wie jener baurenhebel ein gänskrag drein stecken, gleich wie die Baslerkacheln lumpen für dütten (brüste). Garg. 115ᵃ (206 Sch.), vgl. 123ᵃ (222) ein kachel für ein Baslerische köchin (ansehen); das ist wol vielmehr wie büchse, schachtel (quintipse), die man, z. b. in Thüringen, Sachsen, als schimpf-, neck- oder liebkosendes kraftwort hören kann, selbst harmlos gebraucht und ahnungslos für kinder und in frauenmund, während sie ursprünglich die weibliche scham bezeichnen; so sehr vergessen sich und schwächen sich dergleichen kraftwörter. obscön scheint auch: da doch der lumpenhund das (töpfer-) handwerk selbst in geheim practicirte, wann er denen jungen
weibern kacheln anbot. pol. maulaffe (1679) 326, vgl. kacheln 2. schwäb. kächele m., wunderlicher mensch 303.
4)
allgemein erhalten als ofenkachel beim kachelofen, dessen aufsatz aus einzelnen gevierten besteht, die irden, meist glasiert und vertieft sind gleich kleinen schüsseln, auch schwed. kakel:
grün ofen macht man selten ganz new von kachelen, allein (sondern) das man sie von newen setzt mit newen und alten kachelen. baumeist. 103, 31 ff. 105, 1. dazu einkacheln stark einheizen, nd. inkacheln de winterabend 70, wie diesz kachel auch nd. ist. es gibt glanzkacheln, auszen glasiert, matte, innen glasiert, tafelkacheln, tafelförmig, eckkacheln, die ecke zu bilden, gesimskacheln, leistenkacheln u. a.
die kachel (vom zersprengten ofen) hin und wider
hinein die stuben flugen.
meisterl. Berl. hs. fol. 23 no. 221;
5)
irdene ofenröhre oder blase, worin gekocht oder gewärmt wird. 2, 64. 1, 74. lausitz. kacheltopf, kachling, eingemauerte ofenblase, auch wendisch kachlink: stubenheinz, ker die öpfel umm in der kachlen. grob. F 2ᵃ am rande, im text ist von äpfelbraten die rede;
insonderheit da sie so fest in der schrift bestehet wie schneeballen in der heiszen ofenkachel. bienenk. (1588) 176ᵇ; ist guͦt lassen hinder dem ofen, in der glüenden kachel, da man die fuͤsz verprent. lasztafel u. practica des dr. Grillen (1540) A ijᵃ, daher entlehnt bei groszm. 99 (625 Scheible).
der lieb herr sand Bartholmes
der pringt uns öpfel und biern,
die smecken (riechen) in der kachel wol
und sterken uns das hirn.
fastn. sp. 1105;
ja wol hast du ein solchen sinn (scheu gegen reisen),
wilt auf dem bolster sitzen bleiben,
die birn (pl.) in der kachl umbreiben (vgl. äpfelbrater).
3 (1588), 2, 41ᵇ;
etlich sie zu Sant Lorenz machten
und in der glüend kacheln bachten (buken).
flöhhatz 821 Scheible;
weil der fund (der flöhfalle) meh zu rümen ist,
als der die kachel fand zum tisch.
das. 866, zum warmhalten der speisen?;
6)
damit wol zusammenhängend, im bergwesen: 'das werkstück über dem vorherd, vorn an dem hohen ofen- (hochofen) gestelle; der hohe ofen-meister hauet gemeiniglich beim zustellen einen zierrat darein'. handlungslex. Lpz. 1727. dasselbe meint wol schon das pyropus im voc. 1482, denn diesz wird in vocc. des 15. jh. auch mit schornstein, herd glossiert, in andern mit chachel, kachel, nd. kachele und katel (vgl. d.) 437ᶜ.
7)
an der rüstung: die schultern wurden durch achselklappen geschützt, die von der übrigen rüstung getrennt, aber stark befestigt waren, ebenso die ellenbogen und kniescheiben durch ähnliche stücke, auch kacheln genannt. kunst u. leben der vorzeit, Nürnb. 1855, 'rüstung vom 14. 15. jh.', kniekachel 'rüstung vom 16. jh.'; entweder nach der ofenkachel, oder nach 'topfstürze', das mit 'pantrum' oben gemeint scheint, s. Diefenb. gl. s. v.
8)
kachel gleich kachelofen, s. d. am ende.
9)
im wasserbau, eiserne röhre zur verbindung von holzröhren in wasserleitungen.
Die ableitung von cacabus (gr. κάκκαβος) kochtopf ist nicht zweifelfrei, weder diesz noch das dim. cacabulus konnten unmittelbar chachala ergeben. zu bedenken wäre ein portug. caco scherbe, das 473 vergleicht, mlat. cachus gefäsz, schale Ducange, vielleicht ags. ceác (oder ceac?) 387 (doch vgl. lat. caucus becher, caucula schüsselchen), kieke feuerkieke (Kilian nennt sie kaeckelstove, 'kachelstube'); vgl. weiter kochen, das auch kachen heiszt. von uns entlehnt sind böhm. kachel kachel, scherbe (auch kachek weibl. scham), poln. kachel und kafel, sloven. kahla.
Fundstelle
Deutsches Wörterbuch von Jacob und Wilhelm Grimm. Lfg. 1 (1864), Bd. V (1873), Sp. 11, Z. 2.
kachel
kachel,
eine krähenart, schweiz., pl. kachlen gl. 366ᵇ s. v. monedula; alpkachel alpkrähe: lammertzig zu Lucern, alpkacheln in Wallis, weisz ambslen in Norvegen. groszm. 134 (Scheible 654); bei 2, 80 kächli und käfi m. corvus pyrrhocorax. es ist das dim. zu ahd. alem. câha (oder caha?) cornicula 4, 359, 14. jh. cach monedula anz. 6, 345, gerade wie ahd. tâha krähe, 15. jh. dach, auch zu tahel, dachl ward, und selbst däfi, täffi schweiz., wie käfi (s. 2, 695 dahle). mlat. caccula monedula Ducange. s. kacke dohle.
Fundstelle
Deutsches Wörterbuch von Jacob und Wilhelm Grimm. Lfg. 1 (1864), Bd. V (1873), Sp. 12, Z. 67.
kacheln
kacheln,
1)
töpferarbeit machen, schweiz., s. kachel 1, kachler; das. einen hohlen ton von sich geben, und brechen. 2, 80, kachlete, zerbrochnes töpferzeug. vgl. zertöpfern.
2)
3)
eigen ein ganz andres östr. kacheln, reden. 178. 280.
Fundstelle
Deutsches Wörterbuch von Jacob und Wilhelm Grimm. Lfg. 1 (1864), Bd. V (1873), Sp. 13, Z. 13.
Im ¹DWB stöbern
a | b | c | d | e | f | g | h | i |
j | k | l | m | n | o | p | q | r |
s | t | u | v | w | x | y | z | - |
… kammervogtei → |
- K
- kaa, f.
- kaak
- kaar
- kaat
- kaatigen
- kabache, f.
- kabacke, f.
- kabale
- kabalieren
- kabane, f.
- kabbelei, f.
- kabbeln
- kabbes
- kabbirabi
- kabbis
- kabel
- kabel, f. und m.
- kabel, f. und n.
- kabelaring, f.
- kabelau
- kabelau
- kabelbier, n.
- kabeldienst, m.
- kabelein
- kabelgarn, n.
- kabelgatt, n.
- kabelhaus, n.
- kabelholz, n.
- kabeljau
- kabeljau
- kabelland, n.
- kabellänge, f.
- kabeln
- kabelraum, m.
- kabelregister, n.
- kabelseil, n.
- kabeltau, n.
- kabelung, f.
- kabelweise, adv.
- kabelwiese, f.
- kabelzettel, m.
- kabertschen
- kaberzin
- kabestan, m.
- kabinet, n.
- kabinetskrieg, m.
- kabis, m.
- kabisz, m.
- kabiszbauer, m.
- kabiszbütte, f.
- kabiszdorsch, m.
- kabiszgarten, m.
- kabiszhaupt
- kabiszkohl, m.
- kabiszkopf, m.
- kabiszkraut, n.
- kabiszsame, m.
- kabiszschneider, m.
- kabiszstock, m.
- kabiszstürzel, m.
- kablen
- kabliau
- kabliaufang
- kabuse, f.
- kachel
- kachel
- kachel, f.
- kachel, m.
- kachelform, f.
- kachelkraut, n.
- kachelloch, n.
- kachelmus, n.
- kacheln
- kachelofen, m.
- kachelpfanne, f.
- kachelreiber, m.
- kachelreicher, m.
- kachen
- kachern
- kachler, m.
- kack
- kack
- kack, interj.
- kack, m.f.
- kacke, f.
- kacke, m.f.
- kackelei
- kackeln
- kacken
- kacken
- kacken
- kackenbrö, f.?
- kacker, m.
- kackerei, f.
- kackerlich
- kackerling, m.
- kackern
- kackern
- kackezen
- kackfeder, f.
- kackhaus, n.
- kackhäuschen, n.
- kackstuhl, m.
- kackstülin, n.
- kad
- kad, m.?, n.?
- kadart, m.
- kadartin, f.
- kaddig, m.
- kaddik, m.
- kadel, m.
- kadelrohm, m.
- kader
- kadluf
- kafeln
- kaff, n.
- kaffa
- kaffate, f.
- kaffee, m.
- kaffeebau, m.
- kaffeebaum, m.
- kaffeebesuch, m.
- kaffeebohne, f.
- kaffeebraun
- kaffeebrenner, m.
- kaffeebret, n.n.
- kaffeebretchen, n.n.
- kaffeebude, f.
- kaffeebüchse, f.
- kaffeechen, n.
- kaffeedampf, m.
- kaffeedunst, m.
- kaffeedüte, f.
- kaffeeerbse, f.
- kaffeefarbe, f.
- kaffeefeuer, n.
- kaffeegarten, m.
- kaffeegast, m.
- kaffeegebäck, n.
- kaffeegelag, n.
- kaffeegeschirr, n.
- kaffeegesellschaft, f.
- kaffeehaus, n.
- kaffeeholz, n.
- kaffeekanne, f.n.
- kaffeekessel, m.
- kaffeeklatsch, m.
- kaffeekocher, m.
- kaffeekränzchen, n.
- kaffeekuchen, m.
- kaffeekännchen, f.n.
- kaffeeköpfchen, n.
- kaffeelampe, f.
- kaffeelöffel, m.
- kaffeemaschine, f.
- kaffeemühle, f.
- kaffeenäpfchen, n.
- kaffeepansch, m.
- kaffeepauke, f.
- kaffeeprophetin, f.
- kaffeepulver, n.
- kaffeesack, m.
- kaffeesatz, m.
- kaffeeschank, m.
- kaffeeschenk, m.
- kaffeeschenke, f.
- kaffeeschwester, f.
- kaffeeschwesterlich
- kaffeeschälchen, n.
- kaffeesieder, m.
- kaffeesieder, m.
- kaffeestube, f.
- kaffeetasse, f.
- kaffeeteller, m.
- kaffeetisch, m.n.
- kaffeetischchen, m.n.
- kaffeetopf, m.
- kaffeetrichter, m.
- kaffeetrommel, f.
- kaffeewirt, m.
- kaffeewirtschaft, f.
- kaffeezeug, n.
- kaffen
- kaffen
- kaffer
- kaffer, m.
- kaffer, m.
- kaffer, m.
- kafficht, adj.
- kaffung, f.
- kafiller, m.
- kafillerei, f.
- kafillerlehen
- kafillerzins, m.
- kafse, f.
- kaft
- kaftan, m.
- kaftsammet, m.
- kafzen
- kag, m.
- kag, m.
- kagfenster, n.
- kahl
- kahlafter, m.
- kahlarsch, m.
- kahlbacken, m.
- kahlbart, m.
- kahlbauch, m.
- kahle, f.
- kahlflügel, m.
- kahlfrost, m.
- kahlglatzet
- kahlhals, m.
- kahlheit, f.
- kahlhut, m.
- kahlicht
- kahlkinn, n.
- kahlkopf, m.
- kahlkraut, n.
- kahlkölblein, n.
- kahlköpfig, adj.
- kahlköpfigkeit, f.
- kahlmäuser
- kahlohr, n.
- kahlrücken, m.
- kahlschwanz, m.
- kahm, m.
- kahmen
- kahmicht
- kahmig
- kahn, m.
- kahn, m., auch n.
- kahnbar
- kahnbein, n.
- kahneiche, f.
- kahnen
- kahnen
- kahnfahrt, f.
- kahnförmig
- kahnführer, m.
- kahngeld, n.
- kahnig
- kahnig
- kahnkrebs, m.
- kahnschnecke, f.
- kahr
- kahr, f.
- kahre, f.
- kaht
- kai, m.
- kai, n.?
- kaib
- kaideich, m.
- kaien
- kaigeld, n.
- kaike
- kaimeister, m.
- kaimicht
- kainickenbeere
- kaiser, m.
- kaiserapfel, m.
- kaiserauszug, m.
- kaiserbild, n.
- kaiserblume, f.
- kaiserbohne, f.
- kaiserbote, m.
- kaiserbrot, n.
- kaiserburg, f.
- kaiserböhme, m.
- kaiserbüchlein, n.
- kaiserchronik, f.
- kaiserdom, m.
- kaiserducaten, m.
- kaiserer, m.
- kaiserfahrt, f.
- kaiserfest, n.
- kaiserfink, m.
- kaiserfisch, m.
- kaiserfleisch, n.
- kaiserfliege, f.
- kaiserfrei
- kaisergarde, f.
- kaisergeld, n.
- kaisergericht, n.
- kaisergeschichte, f.
- kaisergeschlecht, n.
- kaisergesetz, n.
- kaisergetränk, n.
- kaisergewalt, f.
- kaisergrab, n.
- kaisergroschen, m.
- kaisergruft, f.
- kaisergulden, m.
- kaiserhaft
- kaiserhalle, f.
- kaiserhaupt, n.
- kaiserhaus, n.
- kaiserheer, n.
- kaiserherrlichkeit, f.
- kaiserherrschaft, f.
- kaiserhof, m.
- kaiserin, f.
- kaiserisch
- kaiserkrone, f.
- kaiserkrönung, f.
- kaiserlein, n.
- kaiserlich
- kaiserling, m.
- kaiserlos, adj.
- kaisermantel, m.
- kaisermiene, f.
- kaisermord, m.
- kaisermörder, m.
- kaisern
- kaisername, m.
- kaisernase, f.
- kaiserornat, m.
- kaiserpapier, n.
- kaiserperle, f.
- kaiserpfalz, f.
- kaiserpfennig, m.
- kaiserpflaume, f.
- kaiserpracht, f.
- kaiserprunk, m.
- kaiserrecht, n.
- kaiserreich, n.
- kaiserreise, f.
- kaiserrichter, m.
- kaisersaal, m.
- kaisersalat, m.
- kaiserscepter, m., n.
- kaiserschar, f.
- kaiserschatz, m.
- kaiserschlacht, f.
- kaiserschlange, f.
- kaiserschlosz, n.
- kaiserschnitt, m.
- kaiserschwamm, m.
- kaiserschwert, n.
- kaisersiegel, n.
- kaisersinn, m.
- kaisersitz, m.
- kaiserstaat, m.
- kaiserstadt, f.
- kaiserstamm, m.
- kaiserstein, m.
- kaiserstochter, f.
- kaiserstrasze, f.
- kaiserstrom, m.
- kaiserstuhl, m.
- kaiserstäblein, n.
- kaisertag, m.
- kaiserthal, n.
- kaiserthaler, m.
- kaiserthee, m.
- kaiserthron, m.
- kaiserthum, n.
- kaisertitel, m.
- kaiserverderber, m.
- kaiservogel, m.
- kaiserwahl, f.
- kaiserwasser, n.
- kaiserweg, m.
- kaiserwort, n.
- kaiserwurz, f.
- kaiserwürde, f.
- kaiserzahl, f.
- kaiserzeit, f.
- kaiserzier, f.
- kaiserzorn, m.
- kaiterling
- kajen
- kajen
- kajendeich
- kajendeich, m.
- kajenmeister, m.
- kajinken
- kajung, f.
- kajutte
- kajüte, f.
- kajütenfenster, n.
- kak, m.
- kake, f.
- kake, f.
- kakel, m.
- kakelbunt
- kakelig
- kakeln
- kaken
- kakerlak, m.
- kal
- kaland, m.
- kalandbruder, m.
- kalander
- kalander, m.
- kalander, m.
- kalander, m.
- kalander, m.
- kalander, m.
- kalandern
- kalandsbruder, m.
- kalaune
- kalb, n.
- kalbe, f.
- kalbele, f.
- kalben
- kalberheütle, n.
- kalberig
- kalberkernenkraut, n.
- kalberkuh, f.
- kalberlähme, f.
- kalbfell, n.
- kalbfleisch, n.
- kalbfleischtig
- kalbig
- kalbin, f.
- kalbitze, f.
- kalblachs, m.
- kalbleder, n.
- kalbledern, adj.
- kalbluchs, m.
- kalbsauge, n.
- kalbsbein, n.
- kalbsblase
- kalbsblut
- kalbsbraten, m.
- kalbsbrust, f.
- kalbsbröschen
- kalbsdrüse, f.
- kalbsfusz, m.
- kalbsgallerte, f.
- kalbsgebratens, n.
- kalbsgehirn, n.
- kalbsgehänge, n.
- kalbsgekröse, n.
- kalbsgelünge, n.
- kalbsgeschlinge, n.
- kalbshaut, f.
- kalbshirn, n.
- kalbsisop, m.
- kalbskeule, f.
- kalbsklöszchen, n.
- kalbskopf, m.
- kalbskröse, n.
- kalbslab, n.
- kalbsleber, f.
- kalbsmaul, n.
- kalbsmilch, f.
- kalbsmist, m.
- kalbsnase, f.
- kalbsniere, n.
- kalbsnierenbraten, m.
- kalbsohr, n.
- kalbsschlegel, m.
- kalbsschnauze, f.
- kalbsstosz, m.
- kalbstasche, f.
- kalbsviertel, n.
- kalbszunge, f.
- kalbszähne
- kalbsäugig
- kalbzeit, f.
- kalch
- kalch, m.
- kalchus
- kaldaunen
- kaldaunenfresser, m.
- kaldaunenpastete, f.
- kaldaunensack, m.
- kaldaunenschlucker, m.
- kaldaunensuppe, f.
- kalekutschhahn, m.
- kalende, f.
- kalendelblume, f.
- kalender, m.
- kalenderbosz
- kalenderbrief, m.
- kalenderbüchlein, n.
- kalenderei, f.
- kalenderheiliger, m.
- kalenderjahr, n.
- kalenderketzer, m.
- kalendermacher, m.
- kalendermacherei, f.
- kalendermonat, m.
- kalendern
- kalendersteller, m.
- kalenderstempel, m.
- kalenderstreit, m.
- kalendertag, m.
- kalenderzeichen, n.
- kalenwurz
- kalesche, f.
- kalesse, f.
- kalfakter
- kalfakterin, f.
- kalfatern
- kalfior
- kalhart
- kalier
- kalinkenbeere, f.
- kalirabi
- kalk, m.
- kalkalpen
- kalkanstrich, m.
- kalkartig
- kalkaun
- kalkback, n.
- kalkbad, n.
- kalkbank, f.
- kalkbeere
- kalkberg, m.
- kalkbeule, f.
- kalkbewurf, m.
- kalkblüte, f.
- kalkboden, m.
- kalkbrecher, m.
- kalkbrennen, n.
- kalkbrenner, m.
- kalkbrennerei, f.
- kalkbrod, n.
- kalkbruch, m.
- kalkbrühe, f.
- kalkdrescher, m.
- kalkdüngung, f.
- kalkeisenstein, m.
- kalken
- kalker, m
- kalkerde, f.
- kalkestrich, m.
- kalkfasz, n.
- kalkfels, m.
- kalkfelsen, m.
- kalkfelsenstück, n.
- kalkflechte, f.
- kalkfleck, m.
- kalkflötz, n.
- kalkgas, n.
- kalkgebirge, n.
- kalkgehalt, m.
- kalkgelte, f.
- kalkgerberei, f.
- kalkgeruch, m.
- kalkgeschiebe, n.
- kalkgestein, n.
- kalkgrube, f.
- kalkgusz, m.
- kalkhaken, m.
- kalkhaltig
- kalkhaufe, m.
- kalkhut, m.
- kalkhäutchen, n.
- kalkhöhe, f.
- kalkhütte, f.
- kalkicht
- kalkieren, m.
- kalkig
- kalkisch
- kalkkasten
- kalkkitt, m.
- kalkkochsalz, n.
- kalkkoralle, f.
- kalkkraut, n.
- kalkköcher, m.
- kalkkübel, m.
- kalklade, f.
- kalklauge, f.
- kalkleber, f.
- kalkleiste, f.
- kalklicht, n.
- kalklöscher, m.
- kalkmacher, m.
- kalkmalerei, f.
- kalkmehl, n.
- kalkmenger, m.
- kalkmergel, m.
- kalkmilch, f.
- kalkmörtel, m.
- kalkmühle, f.
- kalkofen, m.
- kalkpapier, n.
- kalkputz, m.
- kalkrahm, m.
- kalkreich
- kalkrost, m.f.
- kalkröste, m.f.
- kalkrührer, m.
- kalksalpeter, m.
- kalksalz, n.
- kalksand, m.
- kalkschachtofen, m.
- kalkscherbe, f.
- kalkschicht, f.
- kalkschiefer, m.
- kalksieder, m.
- kalksinter, m.
- kalkspat, m.
- kalkspath, m.
- kalkstaub, m.
- kalkstein, m.
- kalksteinbruch, m.
- kalksteinechtig
- kalksteinflötz, n.
- kalkstreicher, m.
- kalkstöszer, m.
- kalkstück, n.
- kalktafel, f.
- kalktheil, m.
- kalktuff, m.
- kalkus
- kalkut
- kalkwand, f.
- kalkwasser, n.
- kalkäscher, m.
- kalköl, n.
- kalkölblin
- kallaschen
- kalle
- kallen
- kallen
- kallern
- kallfidibus, m.
- kallhart, m.
- kallier, m.
- kalliersack, m.
- kallung, f.
- kalm, f.
- kalmank, m.
- kalmanken, adj.
- kalmar, n.
- kalmei
- kalmen
- kalmieren
- kalmierer, m.
- kalmuck, m.
- kalmus, m.
- kalmusbrantwein, m.
- kalmusschwertel, m.
- kalmuswasser, n.
- kalmuswurzel, f.
- kalmuszucker, m.
- kalmusöl, n.
- kalmäusen
- kalmäuser, m.
- kalmäuserei, f., subst.
- kalmäuserisch
- kalmäusern
- kalmünzer, m.
- kalosche, f.
- kalottchen, n.
- kalotte, f.
- kalt
- kalt, m.
- kalt, m.
- kalt, n.
- kaltathmend
- kaltbad, n.
- kaltbaden, n.
- kaltbeschüttet
- kaltbläsig
- kaltblütig
- kaltblütigkeit, f.
- kaltbrand, m.
- kaltbrandig
- kaltbruch, m.
- kaltbrüchig
- kalte, n.
- kalten
- kalter, f.
- kalter, m.
- kalterlein, n.
- kalteschale, f.
- kaltfein
- kaltfeuchtig
- kaltfieber, n.
- kaltgebratenes, n.
- kaltghans
- kaltgierig
- kaltgrimmig
- kaltgründig
- kaltgusz, m.
- kaltgärig
- kalthans, m.
- kalthaus, n.
- kaltheisz
- kaltheit, f.
- kaltherzig
- kaltlager, n.
- kaltlecht
- kaltliebend
- kaltmaut, f.
- kaltmeiszel, m.
- kaltpiss, f.
- kaltrauh
- kaltsamig
- kaltschlagambosz, m.
- kaltschlächter, m.
- kaltschmidt, m.
- kaltschmidtarbeit, f.
- kaltschmidtwerk, n.
- kaltschmidtzunft, f.
- kaltschweisz, m.
- kaltschäudericht, adj.
- kaltseich, m.
- kaltseichig
- kaltsilber, n.
- kaltsinn, m.
- kaltsinnig
- kaltsinnigkeit, f.
- kaltsuchtig
- kaltvergicht, n.
- kaltvergift, n.
- kaltvernünftig, adj.
- kaltwasser, n.
- kaltweh, n.
- kaltwehig
- kaltwindig, adj.
- kaltwinisch
- kaltwitzig
- kaltwässerig, adj.
- kaluppe, f.
- kaländern
- kam
- kam, praet.
- kamasche, f.
- kamaschendienst, m.
- kamaschenknopf, m.
- kamaschenthum, n.
- kamb
- kamel, n.
- kamelblume, f.
- kamelbock, m.
- kamelbutter, f.
- kamelchen, n.
- kamelfarbe, f.
- kamelfliege, f.
- kamelführer, m.
- kamelgarn, n.
- kamelhaar, n.
- kamelhals, m.
- kamelheu, n.
- kamelhirte, m.
- kamelhären, adj.
- kamelin, f.
- kamelkuh, f.
- kamelmilch, f.
- kamelmotte, f.
- kamelot, m.
- kamelotten, adj.
- kamelottmacher, m.
- kamelpard, m.m.n.
- kamelparder, m.m.n.
- kamelraupe, f.
- kamelsaum, m.
- kamelschilf, n.
- kamelschlinger, m.
- kamelschlucker, m.
- kamelspinner, m.
- kamelstrausz, m.
- kamelstroh, n.
- kamelstute, f.
- kamelthier, n.
- kameltreiber, m.
- kamelverschlucker, m.
- kamelwärter, m.
- kamelziege, f.
- kamer, f.
- kamerad, m.
- kameradlich
- kameradschaft, f.
- kameradschaftlich
- kameradschaftlichkeit, f.
- kamerate
- kamerte, f.
- kamerädin, f.
- kamesierer, m.
- kamille, f.
- kamillenblume, f.
- kamillenthee, m.
- kamillenöl, n.
- kamin
- kaminbret, n.
- kaminfeger, m.
- kaminfeuer, n.
- kaminflamme, f.
- kamingeld, n.
- kamingesims, n.
- kaminhaken, m.
- kaminhals, m.
- kaminherd, m.
- kaminhitze, f.
- kaminholz, n.
- kaminhut, m.
- kaminkammer, f.
- kaminkappe, f.
- kaminkehrer, m.
- kaminklappe, f.
- kaminmantel, m.
- kaminplatte, f.
- kaminrohr, n.f.
- kaminrost, m.
- kaminschauer, m.
- kaminschirm, m.
- kaminschosz, f.
- kaminsims, m.
- kaminstück, n.
- kamm, m.
- kammacher, m.
- kammartig
- kammat
- kammbaum, m.
- kammbecken, n.
- kammbein, n.
- kammbeiszen
- kammbeiszer, m.
- kammblatt, n.
- kammblume, f.
- kammbohrer, m.
- kammbraten, m.
- kammbruch, m.
- kammbürste, f.
- kammdose, f.
- kamme, f.
- kammeisen, n.
- kammel, f.
- kammelung, f.
- kammer, f.
- kammer, f.
- kammeracht, f.
- kammeradvocat, m.
- kammeraffe, m.
- kammeramt, n.
- kammeranwalt, m.
- kammerarchiv, n.
- kammerauflösung, f.
- kammerball, m.
- kammerband, n.
- kammerbeamter, m.
- kammerbecken, n.
- kammerbedienter, m.
- kammerbedienung, f.
- kammerbeutel, m.
- kammerbezirk, m.
- kammerblume, f.
- kammerboden, m.
- kammerbote, m.
- kammerbotenmeister, m.
- kammerbüchse, f.
- kammercollegium, n.
- kammercommissarius, m.
- kammerconcert, n.
- kammerconsulent, m.
- kammercopist, m.
- kammerdegen, m.
- kammerdiener, m.
- kammerdienerin, f.
- kammerdorf, n.
- kammeredelmann, m.
- kammereinnehmer, m.
- kammererziehung, f.
- kammeretat, m.
- kammerfechter, m.
- kammerfenster, n.
- kammerfest, n.
- kammerfiscal, m.
- kammerforst, m.
- kammerfourier, m.
- kammerfrau, f.
- kammerfräulein, n.
- kammergabel, f.
- kammergebäude, n.
- kammergebühren
- kammergefälle
- kammergefällordnung, f.
- kammergefäsz, n.
- kammergeige, f.
- kammergeigung, f.
- kammergekätze, n.
- kammergemach, n.
- kammergericht, n.
- kammergerichtsassessor, m.
- kammergerichtsbeisitzer, m.
- kammergerichtsbote, m.
- kammergerichtsordnung, f.
- kammergerichtspräsident, m.
- kammergerichtsrath, m.
- kammergeschirr, n.
- kammergeschütz, n.
- kammergesell, m.
- kammergewand, n.
- kammergraf, m.
- kammergut, n.
- kammerhase, m.
- kammerhaus, n.
- kammerheizer, m.
- kammerherr, m.
- kammerherrlich, adj.
- kammerherrlichkeit, f.
- kammerherrnschlüssel, m.
- kammerhode, f.
- kammerhof, m.
- kammerholz
- kammerhund, m.
- kammerhure, f.
- kammerhörig
- kammerhülfe, f.
- kammerjahr, n.
- kammerjude, m.
- kammerjunge, m.
- kammerjungfer, f.
- kammerjunker, m.
- kammerjäger, m.
- kammerjägerei, f.
- kammerkachel, f.
- kammerkapelle, f.
- kammerkatze, f.
- kammerknabe, m.
- kammerknecht, m.
- kammerkunst, f.
- kammerkutscher, m.
- kammerkätzchen, n.
- kammerladen, m.
- kammerlakai, m.
- kammerland, n.
- kammerlatte, f.
- kammerlauge, f.
- kammerlection, f.
- kammerlehen, n.
- kammerleinwand, f.
- kammerleute
- kammerlich, adj.
- kammerliecht, n.
- kammerling, m.
- kammermacher, m.
- kammermagd, f.
- kammermatrikel, f.
- kammermeister, m.
- kammermeisterin, f.
- kammermensch, n.
- kammermitglied, m.
- kammermohr, m.
- kammermusik, f.
- kammermusikant, m.
- kammermusikus, m.
- kammermädchen, n.
- kammermägdlein, n.
- kammermäuschen, n.
- kammermäuslein, n.
- kammermütze, f.
- kammern
- kammernarr, m.
- kammerordnung, f.
- kammerpacht, m.
- kammerpage, m.
- kammerpostille, f.
- kammerprocess, m.
- kammerprocurator, m.
- kammerpräsident, m.
- kammerpächter, m.
- kammerrath, m.
- kammerrechnungsführer, m.
- kammerrecht, n.
- kammerrichter, m.
- kammersache, f.
- kammerschaffer, m.
- kammerscherbe, m.
- kammerschleuse, f.
- kammerschlüssel, m.
- kammerschreiben, n.
- kammerschreiber, m.
- kammerschreiberei, f.
- kammerschulden
- kammerschwelle, f.
- kammersecretär, m.
- kammersitzung, f.
- kammersonate, f.
- kammerspann
- kammerspiegel, m.
- kammerspiel, n.
- kammerstil, m.
- kammerstuhl, m.
- kammerstück, n.
- kammersänger, m.
- kammertanz, m.
- kammertaube, f.
- kammertaxe, f.
- kammerte
- kammerthür, f.
- kammertisch, m.
- kammerton, m.
- kammertopf, m.
- kammertrauer, f.
- kammertuch, n.
- kammertönig
- kammerunterofficier
- kammerverhandlung, f.
- kammerverordneter, m.
- kammerverwalter, m.
- kammerverwaltung, f.
Zitationshilfe
„kachel“, in: Deutsches Wörterbuch von Jacob Grimm und Wilhelm Grimm, Erstbearbeitung (1854–1960), digitalisierte Version im Digitalen Wörterbuch der deutschen Sprache, <https://www.dwds.de/wb/dwb/kachel>.
Weitere Informationen zum Deutschen Wörterbuch von Jacob Grimm und Wilhelm Grimm (¹DWB)
- Überblick
- Erstbearbeitung des DWB [Projektinformation auf bbaw.de]
- Neubearbeitung des DWB [Projektinformation auf bbaw.de]
- Digitalisierung der Erstbearbeitung [Projektinformation auf uni-trier.de]